کتاب آموزش قلب ها و اندیشه ها

کتاب آموزش قلب ها و اندیشه ها، اثر دکتر کاترین لوئیس، به بررسی روش‌ های آموزشی پیش ‌دبستان در کشور ژاپن می ‌پردازد. در این کشور سهم بیشتری از تولید ناخالص ملی در دوره‌ های تحصیلی پیش از دانشگاه و مقدار کم تری از آن را در آموزش دانشگاهی هزینه می ‌کنند. تاکید خاصی بر اهمیت آموزش و پرورش برای دوره ابتدایی دارند. آموزگاران مدارس ابتدایی باید افرادی هنرمند در چند رشته باشند تا بتوانند کار تدریس را شروع کنند.

درباره نویسنده کتاب کاترین لوئیس:

دکتر کاترین لوئیس، از سه نسل از معلمان مدارس دولتی می آید. وی بیش از سه دهه در مدارس ژاپن و ایالات متحده تحقیقاتی انجام داده است و اولین گزارش های انگلیسی زبان مطالعه درسی ژاپنی را منتشر کرده است. لوئیس، یک دانشمند محقق در کالج میلز، مطالب ویدئویی و چاپی را توسعه داده که بسیاری از مربیان را به مطالعه درسی معرفی کرده است. لوئیس، هفت پروژه تحقیقاتی چند ساله را هدایت کرده که توسط آژانس‌ های فدرال ایالات متحده تامین مالی شده‌ اند.

در این کتاب، نویسنده به طرز آموزش ژاپنی ها در کلاس ها می پردازد:

مهدکودک های ژاپن به بازی های آزادانه کودکان، و نه اجرای دستورالعمل های کلاسی اصرار دارند. آن ها در مقایسه با همتایان آمریکایی بیش از چهاربرابر وقت خود را صرف بازی آزادانه بچه ها می کنند.

مدارس ابتدایی در ژاپن، بیشتر به مهربانی، رأفت، همکاری و استقامت در بین دانش آموزان اصرار دارند تا به کسب نمرات امتحانی. آن ها صرف نظر از توانایی شان در کار های گروهی و تعقیب و پیگیری مسائل خود، دوره تحصیلات عمومی را در همکاری و تعامل با یکدیگر می گذرانند.

دانش آموزان ژاپنی، حتی کلاس اولی ها، از اختیارات زیادی برخوردارند، آن ها همکلاسی های شان را ساکت می کنند، جلسات کلاسی را اداره می کنند و فعالیت های کلاسی را شکل می دهند.

دانش آموزان ژاپنی در گروه های 4 نفره یا بیش تر، فعالیت های هنری، علمی و نیز تقسیم غذا را انجام می دهند. از نظر آموزگاران وقتی این گروه های کوچک شبیه یک خانواده شوند، زمان یادگیری فرا رسیده است. آن ها به مدرسه می آیند تا بفهمند آن جا مکانی است که دوست داشتنی های آن ها را در خود دارد و به همین خاطر، انگیزه پیدا می کنند تا در یادگیری سخت کوش باشند و از همکلاسی های شان مراقبت کنند.

بسیاری از آموزگاران آمریکایی مانند همتایان ژاپنی خود، دوستی و محبت و تعلق خاطر را محور رشد بچه ها می دانند. مراقبت کردن از بچه ها و داشتن روابط صمیمانه با آن ها خمیرمایه برنامه های برخی از مدارس موفق آمریکا است.

با این حال، در نظام آموزش و پرورش آمریکا، تحصیلات عمومی آزمون های تشکیل گروه و نظم و ترتیب در همراهی با هدف هایی که در دل خود دارد برنامه ریزی نشده است. بی تردید این وضع، موجب بروز موانع و مصائب برای آن دسته از آموزگارانی می شود که محور زندگی مدرسه شان را با ایجاد روابط نزدیک بچه ها و مراقبت از آن ها قرار داده اند.

به راستی هدف های آموزشی ما برای مراکز پیش دبستانی و مراکز ابتدایی چه گونه باید باشد؟ مطالعه مسائل آموزشی ژاپن ممکن است موجب پدید آمدن دیدگاه ها و آرای ارزشمندی شود که در هدف های آموزشی ما بازتاب یابد.

در آخر

نظام آموزشی ژاپن در مقایسه با آمریکا، از ویژگی های مشابهی نظیر؛ دوره طولانی آموزش اجباری درصد بالای دانش آموزان حاضر در دوره دبیرستان و نیز حق انتخاب مراکز مختلف پیش دبستانی برخوردار است. با این حال به شدت در بسیاری از ویژگی های دیگر با نظام آموزشی آمریکا تفاوت دارد. این اختلافات موارد زیر را شامل می شوند:

نظارت وزارت آموزش ژاپن بر کتاب های درسی و نیز ساعت های تدریس، دوری از دسته بندی دانش آموزان بر اساس توانایی های شان و نیز انتخاب و دستچین کردن آن ها در دوره تحصیلات اجباری و بالاخره تحمیل فشار برای امتحانات ورودی دانشگاه ها به دوره های پایین تر آموزشی نظیر ابتدایی و حتی دوره های پیش دبستانی.

https://ketabtala.com