کتاب تئوری بنیادی موسیقی پرویز منصوری

کتاب تئوری بنیادی موسیقی اثر موسیقی دان نامدار ایرانی، پرویز منصوری بوده که توسط نشر کارنامه تاکنون بارها مورد تجدید چاپ قرار گرفته است. این کتاب که در دسته کتاب های موسیقی قرار گرفته، در واقع ابزاری برای آموزش مبانی تئوری موسیقی بوده و علاقه مندان را با دانش امروزی این حرفه آشنا می کند. در کتاب تئوری بنیادی موسیقی تشریح مطالب به نحوی است که لازم نیست خواننده آن ها را کلمه به کلمه از بر کند.

در توضیح و تشریح هر نکته تئوریک، تا آن جا که امکان داشته اشاره ای به سیر تحول آن شده است. این اشاره ها پاسخی است به پرسش آن عده از خوانندگان که در برابر هر قاعده ای شاید برای فراگیری عمیق تر از خود می پرسند چرا چنین است؟ از سوی دیگر، از آن جا که این اشاره ها ممکن است از حوصله برخی دیگر از خوانندگان بیرون باشد و موجب پاره شدن رشته کار آن ها شود، توضیحات اضافی با حروفی متمایز از متن اصلی چاپ شده است تا خواننده بتواند با خیال راحت از مطالعه آن ها چشم پوشی کند.

برخی از فهرست کتاب تئوری بنیادی موسیقی:

نشانه ‌های اولیۀ خط موسیقی.

تاکید و وزن.

فاصله.

گام و تونالیته.

قواعد نت نویسی.

حامل و تاریخچۀ آن.

مدهای کلیسا.

وزن ‌های دشوارتر.

تکمیل خط موسیقی، نشانه ‌های دیگر.

آکوردشناسی.

سرآغاز هارمونی.

و...

بخشی از متن کتاب تئوری بنیادی موسیقی:

هنر موسیقی، دارای این خصیصه است که به یاری خطی ویژه به نام – خط موسیقی –  می توان آن را ثبت کرد. این خط، کم و بیش مانند هر خط دیگر، از نشانه های قراردادی استفاده کرده و همانند آن ها همواره رو به تکامل رفته است. از این رو علاقه مندان به فراگیری موسیقی، ناگزیرند این نشانه ها را بشناسند تا با ممارست بسیار و رفته رفته به خواندن این خط، آگاهی و تسلط یابند. خط موسیقی، برخلاف خط های گوناگون زبان های مختلف دنیا، خوشبختانه خطی بین المللی است؛ بنابراین هرگاه موسیقی ایرانی یا ژاپنی با این خط نوشته شود، موسیقی دانان ایران، ژاپن و همه جای دیگر جهان می توانند آن را بخوانند.

زندگینامه نویسنده کتاب تئوری بنیادی موسیقی پرویز منصوری:

پرویز منصوری ۲۳ اسفند سال ۱۳۰۳ ه‍جری شمسی در همدان متولد شد. تحصیلات ابتدایی و نیمی از متوسطه را در تهران گذراند و به دلیل انتقال پدرش به اصفهان، دو سال آخر دبیرستان را در آن شهر سپری کرد. پس از بازگشت به تهران، در سال ۱۳۲۷ در دانشکده پزشکی و در رشته شیمی دانشکده علوم نام ‌نویسی کرد. او که فراگیری موسیقی را نزد موسی نی ‌داوود، برادر نوازنده سرشناس تار، مرتضی نی ‌داوود، با ویلن ایرانی آغاز کرده بود، پس از مدتی با راهنمایی روبیک گریگوریان به هنرستان عالی موسیقی راه یافت و تحصیل در دو رشته دانشگاهی را رها کرد. وی در هنرستان عالی موسیقی از آموزش‌ های روبیک گریگوریان و حشمت سنجری در ساز ویلن بهره برد. پس از آشنایی با ثمین باغچه‌ بان و حسین ناصحی، رشته تحصیلی خود را به آهنگ سازی تغییر داد و نزد حسین ناصحی به فراگیری آهنگ سازی پرداخت.

پرویز منصوری، چند سال پیش از انقلاب ۱۳۵۷، به تدریس تئوری و فرم موسیقی در هنرستان و در دانشکده هنرهای زیبای تهران پرداخت و همچنین برخی از کتاب‌ های درسی هنرستان موسیقی را تدوین و منتشر کرد. پرویز منصوری به دلیل تسلط به زبان آلمانی در ترجمه دقیق آثار و کتاب‌ های موسیقی، موفق بود. او در سال ۱۳۶۷، به اتریش مهاجرت کرد و از آن پس، هر چند وقت یک ‌بار برای رسیدگی به تألیفات خود به ایران سفر و با شاگردان و آشنایان خود دیدار می ‌کرد.

پرویز منصوری که در سال ‌های پایانی زندگی در تنهایی می ‌زیست، ۲۵ آذر سال ۱۳۹۰ بر اثر نارسایی قلبی در وین در گذشت. پیکر او طبق وصیتش از راه فرانکفورت به تهران منتقل شد و ۶ دی ۱۳۹۰ از مقابل تالار وحدت تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

شناخته‌ شده ‌ترین اثر پرویز منصوری، کتاب تئوری بنیادی موسیقی است. که در سال ۱۳۷۰ توسط انتشارات چاووش منتشر و در سال ۱۳۷۱ به عنوان کتاب برگزیده سال معرفی شد. تئوری بنیادی موسیقی یکی از پرفروش ‌ترین کتاب ‌های موسیقی تاریخ ایران است. وی همچنین آثار و قطعاتی را نوشته و آهنگ سازی کرد اما هیچ ‌گاه خود را آهنگ ساز ندانست..